Páskasunnudag, þann 31. mars 2024, mun biskupsdæmið okkar kynna nýja sálmabók, sem var ritstýrt af kórstjóranum okkar – Marton Wirth og fyrrverandi biskupsritara – Þorkeli Ólafssyni. Sálmabókin inniheldur messusöngva og sálma. Eins og David biskup segir, eru helgisiðirnir í kirkjunum okkar lifandi tjáning á trú okkar og nýja sálmabókin miðar að því að efla okkur sem þátttakendur í tilbeiðslunni. Við hlökkum til virkrar þátttöku ykkar í páskamessunni og öllum komandi sunnudagsmessum með hjálp þessarar nýju sálmabókar.
—-
Í tilefni af útgáfu sálmabókarinnar hefur biskup Reykjavíkurbiskupsdæmis, David B. Tencer OFMCap., ritað eftirfarandi hirðisbréf:
Hirðisbréf i tilefni af útgáfu nýrrar sálmabókar
Lesist í kirkjum og kapellum landsins á páskadag 2024
Kæru bræður og systur,
Í lífi okkar eru oft hlutir sem við köllum rútínu og við hugsum ekki mikið um og tökum á móti þeim eins og sjálfsögðum hlut. Og svo eru undantekningar sem endurtaka sig ekki svo oft eða aldrei og eitt af því er útgáfa nýju sálmabókarinnar sem við tökum í notkun í lífi kirkjunnar í dag. Er þetta virkilega svo merkilegur atburður?
Á síðustu tímum hljómar sífellt oftar á athafnasvæðum kirkjunnar orðið „klerikalismi“. Nokkrum sinnum birtust greinar sem nota það hugtak og fjalla um það. Frans páfi sjálfur nefndi það nokkrum sinnum í ræðum sínum líka. Klerikalismi er neikvætt orð í grunninn. Það merkir ákveðinn hátt af hroka presta okkar og hinna ábyrgu þjóna kirkjunnar. Mjög oft er fjallað um það hvernig við sinnum þjónustu okkar. Við setjum okkur í stöðu þeirra sem einir hafa sannleikann og erum þeir einu sem geta mótað helgisiðina. Það er eins og við gleymum stundum allri fræðslu um prestdæmi skírnarinnar. Það getur vel verið að klerikalismi sé einmitt það sem leiðir okkur til þess að glata mikilvægi safnaðarins í mótun guðþjónustunnar.
Klerikalismi setur 99% allra þeirra sem taka þátt í guðþjónustunni í stöðu áhorfenda, eða í besta falli í stöðu aukaleikara. Þeir bara „fylla“ tómarúmið í helgisiðunum. En það er ekki rétt! Það er algjör fjarstæða! Söfnuðurinn er meðhöfundur helgisiðanna. Þið, bræður og systur, þið eruð meðhöfundar helgisiðanna. Í helgisiðunum er ekki mikilvægt bara það sem aðalhöfundurinn gerir heldur líka það sem allir hinir gera sem taka þátt. Þau gera það með látbragði og hreyfingum (til dæmis með tákni krossins eða að berja sér á brjóst eða standa, krjúpa og svo framvegis). Þannig eru helgisiðirnir einmitt það sem þeir eiga að vera – guðþjónusta.
Sálmabók okkar ætti að hjálpa okkur á mismunandi leið til að verða raunverulegir meðhöfundar guðþjónustunnar. Bræður og systur, látum ekki helgisiðina í kirkjum okkar vera bara sýningu heldur lifandi játningu trúar okkar. Komum alltaf tímanlega til messu. Undirbúum okkur hið innra fyrir komandi helgisiði og verum virk við að skapa þá með persónulegum ákafa okkar. Vonandi verður sálmabókin nýja eins og hvati til þess.
Í lokin vildi ég þakka öllum sem tóku þátt í undirbúningi útgáfunnar og látum ekki erfiðisvinnu þeirra verða til einskis. Ég veiti þeim og ykkur, notendum, blessun mína af öllu hjarta.
Bróðir ykkar og biskup, David.
E.S. Gleymið ekki að biðja fyrir mér líka.
List pasterski z okazji publikacji nowego śpiewnika
Do odczytania w kościołach i kaplicach w niedzielę wielkanocną 2024
Drodzy Bracia i Siostry,
Są w naszym życiu takie rzeczy, które nazywamy rutyną/zwyczajami/schematami. Dużo o nich nie myślimy i przyjmujemy za oczywiste. Są jednak wyjątki. Sytuacje, które się nie powtarzają zbyt często. Jedną z nich jest wydanie nowych śpiewników kościelnych z których korzystamy dziś w kościele. Czyż nie jest to niezwykłe wydarzenie?
W ostatnich czasach, słowo “klerykalizm” jest coraz częściej używane w kręgach kościelnych. Wielokrotnie się nad nim dyskutuje. Sam papież Franciszek nie raz wspominał o nim w swoich wypowiedziach. Klerykalizm to słowo o negatywnym znaczeniu. Oznacza pewną arogancję księży i ludzi posługujących w Kościele. Sposób w jaki przedstawiamy naszą służbę jest często dyskutowany. Wypowiadamy się z pozycji osób, które jako jedyne znają prawdę i wiedzą jak powinna wyglądać liturgia. Tak jakbyśmy czasem zapomnieli o nauczaniu o kapłaństwie, w którym wszyscy mamy udział przez chrzest. Bardzo możliwe że właśnie to zjawisko sprawia, ze tracimy świadomość tego jak ważne w świetle liturgii jest całe zgromadzenie wiernych.
Klerykalizm umieszcza 99% osób uczestniczących we mszy świętej w pozycji widzów lub w najlepszym wypadku w pozycji aktorów drugoplanowych / wspomagających. Jedynie “wypełniają” oni puste przestrzenie w liturgii. Ale to nie jest prawda! To całkowite niepoprawne spojrzenie. Zgromadzenie jest współautorem liturgii. Wy, Bracia i Siostry, jesteście współautorami obrzędów. Nie chodzi w nich tylko o to co robi przewodniczący, bo równie ważne jest to co robią wszyscy pozostali. Czynią to przez różne gesty (na przykład przez znak krzyża czy uderzenie się ręką w pierś, stanie lub przyklękanie i tak dalej). W ten sposób liturgia jest tym, czym powinna być – oddawaniem czci. Nasz śpiewnik ma pomóc nam w różny sposób stać się współautorami kultu.
Bracia i Siostry, nie powinniśmy pozwolić by liturgia w naszych Kościołach była zwykłym show, ale żywym wyznaniem wiary. Proszę, przychodźcie na Msze o czasie. Przygotowujmy swoje wnętrze do liturgii i aktywnie ją twórzmy przez osobistą gorliwość. Mam nadzieję, że nowy śpiewnik posłuży nam w tym jak katalizator/ filtr.
Kończąc, chciałbym podziękować wszystkim, którzy wzięli udział w przygotowaniu publikacji. Nie pozwólmy by ich ciężka praca pozostała niezauważona. Im wszystkim, oraz wam, użytkownikom, przekazuję z całego serca moje błogosławieństwo.
Wasz Brat i Biskup, David
P.S. nie zapomnijcie modlić się też za mnie.
