(Polski poniżej)
Hirðisbréf – Prédikun 20. nóvember 2022, Ár C
Stórhátíð Jesú Krists, konungs alheimsins
Kæru bræður og systur,
Það er algengt að hver kirkja hafi sinn titil, eins og Péturskirkjan í Róm, kirkja heilagrar fjölskyldu i Barselóna eða Notre Dame í París og svo framvegis. Við vitum ekki af hverju Marteinn Meulenberg bað Páfagarð um að setja Krist konung sem titil Dómkirkjunnar og biskupsdæmis okkar en við erum hæstánægð með þann titil og lítum á hann sem sérréttindi okkar. Við getum sagt að við séum þessi brúður, sem Kristur – konungur – „ … lagði sjálfan sig í sölurnar fyrir … Hann vildi leiða hana fram fyrir sig í dýrð án þess hún hefði blett eða hrukku né neitt þess háttar. Heilög skyldi hún og lýtalaus…“ (sbr. Ef 5,25-27).
Hann vildi hafa hana svona en við getum séð að hún ert það ekki. Vegna synda okkar lítur hún stundum eins og óhrein betlikona án virðingar og fegurðar. Það er svo vandræðalegt að sumir hafa ákveðið að yfirgefa hana og viðurkenna hana aldrei aftur. Reyndar, ef það væri hægt, myndu þeir vilja þvo skírnarmerkið af enni sér þó að það sé ósýnilegt. Kristindómurinn er að verða áhættusöm starfsgrein meira en nokkru sinni fyrr. Í stað venju ríkustu mannanna að hafa nöfn sín á virðingarbekkjum í kirkjunum vilja þeir eyða nöfnum sínum úr kirkjubókunum. Og við getum bara sagt: „… mín sök, mín mikla sök… Kyrie eleison! – Drottinn, miskunna þú oss!“
En halló! Vöknum! Er það raunverulega það eina sem við getum gert? Nei! Alls ekki! Horfum til dæmis á heilagan Frans frá Assisi, sem heyrði frá krossfestum Jesú þessi orð: „Frans, Frans, farðu og lagfærðu kirkju mína, sem þú sérð að er að hruni komin.“ Því byrjaði hann að gera við San Damiano-kirkjuna. Það tókst en á eftir skildi hann að þarna var talað um eitthvað mikilvægara – að þar var talað um heimskirkjuna sem þurfti að lagfæra. Og meira, hann skildi loksins að fyrst átti hann að lagfæra sjálfan sig, persónulega, og því gerðist hann prýði kirkjunnar.
Hér býðst okkur að framkvæma allt þetta á okkar tíma. Dómkirkjan okkar, Krists konungs, er orðin gömul. Árið 2029 verður stórafmæli vígslu hennar, 100 ára afmæli. Og maður sér strax að hún þarfnast mikillar viðgerðar. Það sama getum við sagt um biskupsdæmi okkar sem ætti að halda 55 ára afmæli sitt í október á næsta ári. Og hvert og eitt okkar persónulega getur líka lagfært sig. Væri ekki viðeigandi að byrja með því að Dómkirkjan okkar fengi af því tilefni nýtt þak? Og svo getum við haldið áfram, að á 100 ára afmæli kirkjunnar rísi hún sem perla úr hafdjúpinu? Þannig ætti hún að vera tákn endurnýjunar kirkjunnar á Íslandi, sem erum við.
Kæru bræður og systur, styðjum af öllu hjarta þetta verkefni. Tökum það sem daglegt bænarefni okkar og styðjum það með rausnarlegum framlögum á reikningsnúmer kirkjunnar, sem er sérstaklega til þess ætlað: Íslandsbanki 0513-14-604447, kt. 680169-4629. En án þess að þreytast höldum við áfram og gerum það besta til að við getum sjálf verið prýði kirkjunnar!
María mey, þú sem ert flekklaus brúður Heilags Anda og Móðir kirkjunnar, bið þú fyrir oss og hjálpa þú oss að sýna heiminum dásemd kirkjunnar. Amen.
Með þakklæti, og beiðni um fyrirbæn, bróðir ykkar og biskup, David.
—
List Pasterski, 20 listopada 2022 r.
Uroczystość Chrystusa Króla
Drodzy Bracia i Siostry,
Powszechnym jest fakt, że każdy kościół ma swój własny tytuł, tak jak bazylika św. Piotra w Rzymie, kościół Świętej Rodziny w Barcelonie czy Notre Dame w Paryżu, i tak dalej. Nie wiemy, dlaczego Marteinn Meulenberg zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o nadanie tytułu Chrystusa Króla naszej katedrze i diecezji, ale cieszymy się tym tytułem i traktujemy to jako zaszczyt. Możemy powiedzieć, że jesteśmy tą oblubienicą, dla której Chrystus – Król „… wydał samego siebie … aby stawić ją przed sobą jako chwalebną, nie mającą skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby była święta i nieskalana.” (por. Ef 5, 25-27).
Chciał jej właśnie takiej, ale widzimy, że taką nie jest. Z powodu naszych grzechów Kościół czasami wygląda jak brudny żebrak, nie mający godności ani piękna. Jest to aż tak zawstydzające, że niektórzy zdecydowali się go opuścić i już nigdy więcej się do niego nie przyznawać. Więcej nawet, gdyby to było możliwe, chcieliby zmyć znak chrztu ze swojego czoła, nawet jeśli i tak jest on niewidzialny. Chrześcijaństwo, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, staje się ryzykownym wyznaniem. Zamiast zwyczaju najbogatszych, którzy chętnie umieszczali swoje nazwiska na honorowych ławkach w kościołach, ludzie chcą wymazać swoje nazwiska z ksiąg parafialnych. Możemy jedynie powiedzieć: „Moja wina, moja bardzo wielka wina… Kyrie eleison! – Panie, zmiłuj się nad nami!”
Ale stop! Obudźmy się! Czy to naprawdę wszystko, co możemy zrobić? Nie! Bynajmniej! Spójrzmy na przykład świętego Franciszka z Asyżu, który usłyszał od ukrzyżowanego Jezusa te słowa: „Franciszku, Franciszku, idź i napraw mój kościół, który jak widzisz, jest w ruinie“. Zaczął więc naprawiać kościół San Damiano. Udało mu się, ale potem zrozumiał, że jest coś ważniejszego – to znaczy Kościół powszechny, który trzeba naprawić. Co więcej, w końcu zrozumiał, że najpierw musi zreformować samego siebie, i w ten sposób stał się chwałą Kościoła.
To wszystko możemy zrealizować w obecnych czasach. Nasza katedra Chrystusa Króla ma swoje lata. W roku 2029 będziemy świętować wielką rocznicę jej poświęcenia – sto lat. Wszyscy widzimy, jak wielu wymaga napraw. To samo można powiedzieć o naszej diecezji, która w październiku przyszłego roku będzie obchodzić 55-lecie swojego istnienia. Również każdy z nas osobiście może naprawić siebie. Czy nie byłoby dobrze z tej okazji zacząć od podarowania katedrze nowego dachu? Dzięki temu w setną rocznicę nasz kościół wyłoniłby się jak perła z głębin morskich i w ten sposób stałby się symbolem odnowy Kościoła na Islandii, którym jesteśmy my.
Drodzy Bracia i Siostry, całym sercem popieramy ten projekt. Zawierzajmy tę intencję w naszych codziennych modlitwach i wesprzyjmy ją praktycznymi datkami na specjalnie do tego przeznaczony numer konta: Íslandsbanki 0513-14-604447, kt. 680169-4629.
Bez ulegania zniechęceniu, idźmy dalej i róbmy wszystko, co w naszej mocy, abyśmy sami stawali się chwałą Kościoła!
Najświętsza Maryjo Panno, Ty, która jesteś nieskalaną Oblubienicą Ducha Świętego i Matką Kościoła, módl się za nami i pomóż nam ukazywać światu piękno Kościoła. Amen.
Z wdzięcznością i prośbą o modlitwę, Wasz brat i biskup, David.
